tg-me.com/javadmogoei/692
Last Update:
سومین شماره فصلنامه تاریخی سیاسی ماجرا منتشر شد
برخی مخالف تیتر «میراث از دست رفته» بودند. اما واقعیتیست تلخ که نپذیرفتن آن مشکلی را حل نمی‌کند.
باید بپذیریم که ایران اگرچه در جنگ‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای در میدان نظامی به پیروزی می‌ر‌سد اما نبود استراتژی دیپلماسی و فرهنگی، حاصلی جز از دست رفتن فتح‌های نظامی نداشته؛ درست مثل سوریه.
حضور ایران برای نجات مسلمانان بوسنی، پروژه‌ای موفق از هماهنگی مثلث قوای نظامی و دستگاه‌های دیپلماسی و فرهنگی و رسانه‌ای بود که در نهایت منجر به حفظ استقلال بوسنی در قلب اروپا شد.
جمهوری اسلامی به‌عنوان تنها حامی سیاسی نظامی و رسانه‌ای از مسلمانان بوسنی، جایگاه ویژه‌ای در میان مردم و دولت این کشور پیدا کرد؛ پروژه‌ای موفق برای «صدور اندیشۀ انقلاب».
حضور مستشاری نظامی ایران در جنگ‌های بوسنی، سوریه و عراق همواره با برتری در میدان‌های جنگ خاتمه یافته اما این برتری تنها گام اول پیروزی در جنگ است. پیروزی در میدان جنگ، برای سایر عرصه‌ها فرصت‌سازی می‌کند اما تثبیت موقعیت در زمان صلح، ملزم به برداشتن گام دوم یعنی حضور فرهنگی و اقتصادی و رسانه‌ای در کشورهای هدف است. این فرآیند همواره در سه دهۀ اخیر ناقص بوده است و علل برخی شکست‌های منطقه‌ای را باید در ناقص ماندن این فرآیند یافت.
با سرد شدن آتش جنگ‌ها، همواره ورق به ضرر ایران برگشته.
روندی که سال‌ها در دیگر جنگ‌های منطقه‌ای ایران در عراق و سوریه نیز تکرار می‌شود.
در شمارۀ پیشیین ماجرا، به دو ضلع پروژه حضور ایران در جنگ بوسنی پرداختیم؛ «میدان و دیپلماسی». در شمارۀ پیشرو، نقش ضلع دیگر یعنی «رسانه و فرهنگ» را در این جنگ روایت می‌کنیم؛ با نگاه انتقادی که چرا ایران نمی‌تواند از میراث به‌دست آمده بهره ببرد؟
ایران هزینه‌های گزافی در میدان نظامی و دیپلماسی متحمل می‌شود اما با نداشتن استراتژی فرهنگی این هزینه‌ها دود می‌شود. الگویی تکراری که از بوسنی آغاز و ۳۰سال بعد در سوریه نیز تکرار شد!
برای خرید این شماره ماجرا به شماره ۰۹۱۹۱۶۱۵۲۹۸ در تلگرام، بله و ایتا پیام بدهید.
قیمت ۲۵۰هزار تومان- ۳۱۲صفحه
ارسال رایگان
#جواد_موگویی
https://www.tg-me.com/us/جواد موگویی|حرف بی‌حساب/com.javadmogoei
BY جواد موگویی|حرف بی‌حساب
Share with your friend now:
tg-me.com/javadmogoei/692